- Zachodniopomorski Klub Miłośników Kolei -

Widok w kierunku dworca. Znaleźliśmy także pozostałości pędni.

Dalej nie przejdziemy. Szlak został przegrodzony elektrycznym pastuchem. Wracamy na stację.
W bruku między wieżą wodną, a budynkiem dworca odkryliśmy jeszcze biegnące tory. Budynek dworca (rampa i magazyn). Widok od strony Zbąszynia.

Ostatni "rzut okiem" na budynek dworca i... w drogę. Kolejnym celem naszej podróży był Lutol Suchy. Ktoś mógłby zapytać, a co z Trzcielem Zachodnim?
Do niego jeszcze wrócimy w tej relacji.

Jakoś nie mam serca do tej relacji. Idzie mi ona jak po grudzie. Postanowiłem zawziąć się i po dłuższej przerwie w końcu ją zakończyć.

Nazwa stacji zachowana w wersji "retro" na budynku dworca. Budynek dworca. Widok w kierunku Międzyrzecza. Waldek już wziął się za studiowanie rozkładu jazdy.

Obok budynku dworca znajduje się taki oto przybytek... ... męski, ... damski ... i pomieszczenie agregatu.

Na stację dotarła nowoczesność.
Oprócz widocznych na jednym z wcześniejszych zdjęć stojaków rowerowych, na peronie 1 zamontowano nowoczesny śmietnik. Ruszyliśmy na perony.
Przejście między peronami. W lewo Międzyrzecz, w prawo Zbąszynek. Widok w kierunku Międzyrzecza.

Widok z peronu 2 w tym samym kierunku. Wraz z przeprowadzonym remontem linii odcięto od układu zasadniczego tor dodatkowy. Widok w kierunku Zbąszynka.

Budynek dworca. Widok od strony peronów. W lewo Zbąszynek, w prawo Międzyrzecz. Rampa załadunkowa.

Peter już coś znalazł. Widok w kierunku placu załadunkowego. Plac załadunkowy.

Na placu znajduje się waga kolejowa.
Bliższe jej oględziny sobie odpuściliśmy. Może kiedyś tu jeszcze wrócimy. Wracając do samochodu, Peter postanowił jeszcze poszukać cech na krawędzi rampy załadunkowej przylegającej do budynku dworca. I oczywiście coś znalazł .
Cecha Friedenshütte FH. z 1904 roku.

Na zakończenie naszej wizyty w Lutolu Suchym postanowiliśmy jeszcze przyjrzeć się ogrodzeniu takiego oto "kurnika" znajdującego się na przeciw budynku dworca. Tutaj także znaleźliśmy fragment cechy na jednym ze słupów dawnej bramy wjazdowej. Na zakończenie naszej wycieczki ruszyliśmy ponownie do Trzciela. Tym razem celem był przewijający się przez moją relację Trzciel... Zachodni.

Nadszedł czas na Trzciel Zachodni.
Dlaczego wcześniej go pominąłem? Przyczyna była prozaiczna. Pomyliłem go z Lutolem Suchym.
Musieliśmy się cofnąć z powrotem do Trzciela.
Zaczęliśmy od zaplecza, czyli drogi prowadzącej na dawny plac składowy. Po lewej znajdowała się równia stacyjna. W lewo Lutol Suchy, w prawo Trzciel Zachodni.